Πρόσφατα έδωσα μια συνέντευξη στην υπεύθυνο HR μιας μεγάλης εταιρίας πληροφορικής. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ξεσκονίσαμε όλο το βιογραφικό μου ξεκινώντας από το λύκειο. Βγαίνοντας από τη συνέντευξη ήμουν τόσο ευχαριστημένη με την "απόδοση" μου (ήμουν ο εαυτός μου χωρίς αυτό να φαίνεται απογοητευτικό για τη δουλειά, κάθε άλλο φάνηκε να ταιριάζει στο χαρακτήρα μου αλλά κυρίως στις γνώσεις μου), που παραλίγο να παραιτηθώ από την τρέχουσα δουλειά μου. Ευτυχώς που δεν το έκανα!! Γιατί μετά από 2 μήνες.. (ποιος θα το πίστευε.., εγώ το είχα ήδη ξεχάσει) μου απάντησαν αρνητικά.
Αλήθεια τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω ένα HR στέλεχος??
Κατερίνα.
Αλήθεια τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω ένα HR στέλεχος??
Κατερίνα.
3 σχόλια:
Κοίταξε να δεις.. στην Ελλάδα όλα είναι ρευστά.. Τι να πω κι εγώ που ο HR ενθουσιάστηκε μαζί μου.. αλλά ο συνυποψήφιος μου είχε καλύτερο "μέσον" από μένα, καθώς επίσης και λιγότερα προσόντα, γεγονός που αγνοήθηκε από τον Γενικό Διευθυντή όπως φυσικά και η γνώμη του HR.
Σε πολλές περιπτώσεις τα πραγματικά κριτήρια επιλογής ενός υποψηφίου είναι αρκετά διαφορετικά από αυτά που θεωρεί ότι θα φανούν σημαντικά από τον συνεντευξιαζόμενο. Παράδειγμα αυτού, μία πρόσφατη κουβέντα που είχα με έναν φίλο, χημικό μηχανικό, ο οποίος ήθελε να έναν χημικό μηχανικό για τη στελέχωση του τμήματος Ποιοτικού Ελέγχου εργοστασίου, στα Οινόφυτα. Εκτός από τις πάγιες απαιτήσεις της θέσης (πτυχίο, προϋπηρεσία κτλ), εξαιρετικά σημαντικά θεωρήθηκαν (λόγω και τοποθεσίας), το αν έχει αυτοκίνητο, ο τόπος κατοικίας και η διάθεσή του να λερώσει (κυριολεκτικά) τα χέρια του (πράγμα που απέκλεισε υποψήφιους, οι οποίοι περίμεναν ότι θα δούλευαν σε εργαστηριακό πάγκο, μία που είπε «Α, δηλαδή δε θα φοράω τακούνια εδώ…», μία που ήρθε από τον Άλιμο με ταξί και δεν είχε αυτοκίνητο κτλ.). Σημαντικότατο ρόλο επίσης παίζει η ερώτηση «Πότε μπορείς να πιάσεις δουλειά;», όπου η απάντηση «Και αύριο…» εκτιμάται δεόντως, δηλαδή σημαντικός παράγοντας φάνηκε να είναι το πόσο απελπισμένος φαινόταν ο υποψήφιος να πιάσει δουλειά. Αυτό δε σημαίνει μόνο ότι μπορεί η επιχείρηση να του δώσει λιγότερα, όπως η κλασσική κακοήθεια θα συνιστούσε, αλλά και το ότι δε θα κάτσει 2-3 μήνες και μετά θα φύγει γιατί δε του άρεσε το εργασιακό περιβάλλον, είχε περισσότερη δουλειά απ’ ό,τι περίμενε κτλ. Τέλος η προετοιμασία για τη συνέντευξη ήταν κρίσιμος παράγοντας. Αυτός που τελικά πήρε τη δουλειά, είχε μελετήσει το site της εταιρείας, είχε φέρει μαζί με το βιογραφικό του αναλυτικές βαθμολογίες, διπλώματα ξένων γλωσσών και ό,τι άλλο χαρτικό είχε που να δείχνει τις ικανότητες του. Και το καλύτερο; Δεν ήταν μηχανικός. Το Χημικό είχε τελειώσει και εν τέλει η πρόσληψη του, 6 μήνες μετά, έχει αποδειχτεί πετυχημένη…
Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο του gluer και συμπληρώνω....
Κριτήρια που εξετάζουν και έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από τα προσόντα που "ζητάνε" :
1) Οικογενειακή κατάσταση: Είσαι παντρεμένη/ζεις ακόμα με τους γονείς σου; Π.χ. Γυναίκες γύρω στα 26-32 ανύπαντρες/φρεσκοπαντρεμένες δυσκολεύονται αρκετά να βρούν δουλειά γιατί όλοι οι Γενικοί Διευθυντές σκέφτονται το εξής απλό.Γιατί να την προσλάβω;;Εφόσον υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μείνει έγκυος στο κοντινό μέλλον γιατί να την πληρώνω τσάμπα 1 και βάλε χρόνο; Και γενικότερα εξετάζουν πως η οικογενειακή κατάσταση/το που μένεις ενδέχεται τους επηρεάσει στην περίπτωση που σε προσλάβουν.
2)Άνθρωποι που μπαίνουν με πιο πολύ αυτοπεποίθηση από ότι "πρέπει" συνήθως χάνουν. Αυτό που είπε και ο gluer, οι απελπισμένοι έχουν πολλοί περισσότερες ελπίδες. Φράσεις ταμπού είναι "περιμένω να δώ και κάποιες άλλες εταιρίες","μου έχουν κάνει και κάποιες άλλες εταιρίες προτάση με x λεφτά" (κλασικό ψέμμα), "κάνω και ένα x παράλληλα".
Δημοσίευση σχολίου